Acı

Hüzün kaplı ruhum, acıdan bir damla medet umuyordu,
Çünkü can törpüm artık yoktu,
Önceden olsa umrumda olmazdı,
Ancak insanın içini yakan zehir, her gece bana musallat oluyordu…
Bir kere olsun anlaşılmak istiyordum, artık onada inanmıyordum
Ruhum köreldi bir tutam sevgiye,
Önceden bütün boşlukların anlamı o idi.
Şimdi bir kitap da satır arasını bile kaplamıyor,
Beni bu hüzün denizine atan onun gözleridir.
Varlığı hiç bir zaman tam mutlu etmiyor du lakin,
Yokluğu müthiş bir sancı bıraktı,
Her gece kalbimin derinlerinde çürüyen bir şeyler var,
Biraz sen vardın , biraz da sana olan gönül kırgınlığı.