Anımsama

Kaldırımlar hep uykuda.
Sadece betondan kafasını çıkaran çiçek nöbette.
Sokaklar yetimhanenin üvey kardeşi,
Duvarların alnına yazılan âşıklar, isyanın heyulalarını gütmekte.
Ağaçlara iğnelen kayıp ilanları, annelerin ciğerine batmakta.
Gece olmakta gökyüzü,
Kıyafetini siyaha boyamakta…
Gökyüzünü karşılayan balkonlar
Elbisesine yıldız saçmakla meşgul.
Bir bozacı bağırırken iki duvar arasında, ekmek teknesi hemen sırtında
Mahalle kahvesi yatsıdan sonra kapısını kapatırken,
Câmiden dönenler nûr saçmakta
Yorgun bedenlerin uyuma telaşı,
Zamanın kollarında…
Fehime Yaylalı