Aşk Dedikleri Bu Muydu?

Sesinin o büyüleyiciliğinden sonra,
İşittiğim en güzel ses,
Bahar aylarında yağan,
Yağmurun sesiydi.
Yeryüzüne inen her bir damlasında,
Olağanüstü bir ahenk vardı,
Sanki seni söylüyor,
Seni çalıyordu bana.
Bitmek bilmeyen,
Bir aşk şarkısı gibi.

Ve hiç bir yerde bulamadığım kokun,
Sanki yağmurdan sonraki,
Toprak kokusunu andırıyordu.
Ne kadar da insancıl,
Ne kadar da doğal.
Nasılda yer yüzünü kaplamış,
Gönlümü kapladığı gibi.
Yağmurdan sonraki toprak kokusu,
Bana senden kalan,
Büyük bir hatıra,
Ve hatta teselli ikramiyem oldu adeta.

Bu gözler senden daha güzel,
Hiç bir nesneyi,
Hiç bir kimseyi görmedi.
Yağan kar tanelerinin,
Çizdiği manzara dahi,
Bu kadar görülmeye değer değildi.
Fakat yinede,
Ne zaman güzel bir manzara görsem,
Seni hatırlatıyor bana,
Sanki alem,
Güzelliğini senden almışcasına.
Yada her güzelin içinde,
Bir sen varmışcasına.

Söyle ey sevdiceğim,
Doğa mı senden alır güzelliğini ?
Yoksa ben mi görüyorum,
Baktığım her yerde seni?
Aşk dedikleri bu muydu yoksa?
Her yere aşkla bakmak,
Her nesneyi aşkla görmek.
Ve her gün yavaş yavaş,
Seve seve, aşkla ölmek…

  • Okunma
  • 21 Nisan 2020
  • Şiir
  • WhatsApp Yazı Linkini Kopyala
  • 1

    Emre erturan

    @emreerturan