Babam
Uzun soluklu acıların en ağırıdır, bir evladın babasını yitirmesi. Acısı beyin hücrelerini kemirir, yokluğu kalbin ritmik dengesini. Varlığını istersin en taş kalpli olanın da. Bağırmasına, kızmasına, dövmesine… Hepsine muhtaç hissedersin de gelmez gerisin geriye varlığı. Oturursun bakarsın duvarda asılı resmine. Gözlerin dikilir kalakalırsın sessiz kalışına. Öpersin, koklarsın sonra da koynuna alıp uyursun hayalinle. ( Babalarını yitirmiş bütün evlatlardan bağışlanmayı dilerek??)
Lokman Özdemir
@lokman56
Anne ,babanın kaybını hayal ederek ağlamak bile o kadar acı verirken ,gerçekten kaybını düşünemiyorum.Allah sabır versin .?
İnsan neyi yitirirse o takılır kalır onun en derin yerine. Yitirilmiş en büyük şey en acı şey insandır. Hiçbir şey onun kadar dokunmaz ve onun kadar hiç hissettirmez seni. Yok da olsa var olmasını istersin. Kötü de olsa, bayağı da olsa…
Özdemir ASAF’ın dediği gibi
Yazında kışı, kışında baharı özler insan
Ne uzaksa onu özler..
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.