Bi̇r Ululuk Deryası

Bugün girdi bir çağ eşikten içeri
Görünen görünmeyen her şeyden aldı ibretini
Verdi ölümün de gülmenin de hesabını
Aldı ceketini habersiz ve sessiz
Baktı bakabildiği kadar uzaklara
Astı yüreğini bir çınarın dalına
Döktü gözlerinden, nemlenmiş yaşı
Bir yudumda aldı sıcacık demlenmiş çayı
Dertlenmişti geceye sarıldı, ağladı
Şafak vaktinin ışığını bekleyemedi
Geçti bir çırpıda göze görünmeden
Rüyalara girmeden usul usul gitti.
Tekbirlerle selalarla
Yüreklere adını verdi
Ve gitti işte bir soğuk ayazından
Bir güneş evresine
Bir ululuk deryasına.