Bu An Dediğim

Bugün anneler günüydü herkes annesinin gününü kutladı. Tabi annesiz olanlar, evlâtsız kalanlar, evlat sahibi olamayanlar bir buruktu bir taş oturdu içlerine. Nerde ne gördülerse duygulandı. Bir de bugün 65 yaş üstü ınsanların günüydü günler sonra dışarı çıkıp hava aldılar evlerinin çevrelerinde gezdiler. Yine bugün diğer günlere nazaran daha içi buruk, daha kendisi olmayan biri olandım. Sahi ben kendimi nereye ait , ne olarak hiç bir değere sahip olmayan biri gibi hissediyordum. Arada, sadece kendimle başbaşa kalınca aklıma olur olmadık, iyi-kötü, ne varsa getirdiğimden. Ben gönülden gelen sevgiye bile inanamıyorum. Çünkü o kadar kırıldım, yoruldum ki . Bütün duygularımı törpüledim . Hayat dur onu yaparsan bu olur, şunu dersen hiç kimsen kalmaz, bunu yaparsan kimsin sen der diye Bütün duygularım alt üst oldu. Derdim ki neden olur olamadık her şeye annelerin gözü yaşarır, çok sacma gelirdi bana. Şimdi aynısı bana oluyor, meğerse o anda başka başka şeyleri buluyorsun hissediyorsun ondanmış sonradan anladım. Yasamadan anlamazsın dendiği an bu an.