Bir Gölge

Öksüz büyüttüler düşünceleri.
Iki dil bir insan olamadılar.
Zılgıt sesleri yankı yapmaktan bile korkar oldu.
Içımizde büyüktük, sevgili özgürlüğü ve aşkı.
Giderek eksilen iyilik kentleri
Birer birer göç ettikler.
Umut dolu yarınlarda kayboldular.
Umut: ne de güzel yakışır yarınlara
Gidenler geri gelmeyecek gibi bakındı son defa.
Ardından yükselen çığlık sesleri
İnletirken bulutların arasındaki hayal ürünü.
Ayak sesleri birer yağmur damlası
Göktan düşerken gözyaşı.
Mezar taşlarından olma bir kent
Sessiz ağıtarla yas tuttu ölü bir halk.
Hangi kalem yazdı bu kaderi
Kâğıt nasıl kabul eder ki bu meramı?
Tutsam ikrar ağlasam hüzün
Hangi devrin beynine özgü bu dünya
Hayalerden yapılmış bir dünyaydı belki de.
Gerçek ile bağdaşmayan fikirler.
Savaşan yürek lekesiydi
Bir kayıptı.
Evvelinden ve sonrasından sarkan.
Bir beklentiydi
Uzun ince bir yakınlıkta.
Bir gölgeydi
İnsan görüntüsünden uzak.
Bir gölge…