Bırakılan İz’ler

Vay benim alın yazım…
Bir şeyler yaşıyoruz, geçiyor ya da geçmiyor ama zamanın ilaç olmadığı sıkıntının olmayışı rahatlığıyla yolumuza devam ediyoruz. Ne kadar insan varsa o kadar düşüncenin olduğu bir dünyada, her birinin beynini okumaktı en büyük dileğim. Acaba ne iz’ler kaldı onda, daldığında uzaklara ne geçiyor gözlerinin önünden. Geçtiğinde dünyadan, ne iz’ler kalacak kendisinden. Kim Bilir?
Biraz önce fotoğrafları gezindim. Hiç sevmediğim huyumdur her şeyi saklarım. Bir çeşit koleksiyon. Kimler çıkmış hayatımdan, her birinin bıraktığı iz’ler farklı olsa da hissettirdikleri hep aynı. Yarım kalmış arkadaşlıklar, dostluklar, hayaller, aşklar..
Birbirimize danıştığımız içinden çıkılmaz dertler, birbirimizin içine su serptiğimiz dahiyane olmayan ama o an olan çözümler, yüzümüzde bırakılan tebessümler hepsi fotoğraflarda mevcut. Hepsinin geçip gittiği gibi kişilerde geçip gitmiş hayatımızdan.
İstisnasız her sabah odama güneş dolar. Her düşünceyi kafama doldurduğu gibi. Düşünüyorum, aradığım o an yaşadığım mutluluk hissiyatı mı, yoksa kişiler mi?
Herkesin en büyük hayalidir, hiç tanınmadığı bir yere gitmek. Başımıza gelmedikçe, sonuçlarına katlanmadıkça istemek kolaydır. Giderken hep sende bırakılan iz’leri düşünürsün. Dönüp bir baksak aslında ne iz’ler bırakmışız geriye. Kim bilir?