Biri

Biri kahvemi içmiş!
Yerime oturmuş.
Biri uzaktan süzmüş
Yoldan çevirmiş,
Biri benmişim;
Beni gördüğünde tanımış!
Diğeri sessizce köşesinden izlemiş
Öteki gelip sarılmış!
Sonra yabancı gibi sert bir çizgi…
Çekip gitmiş!
Ben, ben sandığım Ben’e bakmışım.
Kendime Bakmaktan uyuyamamışım!
Ne kadar güzel yalnızmışım (!) her köşesinden ışık çıkıyor masamın
Ellerim bu aralar pek bakımlı
Kulaklarım arabesk günlerin senfonisinde
Durmadan çınlıyormuş
Hiç durmadan yazdığım yazılarla; boşluklara ruhumu bırakıyormuşum.
Arşınladığım yüzyılın kaçıncı ayında tanışmıştık?
Hatırlayan el kaldırsın!
Biliyorum! lütfen uzatmayalım…
Unutmayacağınız kadar değerli olsaydım
Hatırlamanız için soru sormazmışım…