Bitkin Sandal

Tozu dumana katarak kaçarlar senden.
Kalbindeki en güzel çiçeklerin üzerine basarak sana gelenler.
Gelişlerinden belliymiş nasıl gidecekleri.
Hala bunu dert ediyorsun kendine.
Dert edilecek o kadar şey varken, bunun için ağlamaya devam ediyorsun.
Gözyaşını yastığa siliyorsun, kafanı koyduğunda boğulacak gibi oluyorsun.
Sen suladıkça çiçekleri, koparıyor onları şehrin uslanmaz veletleri.
Sen vazgeçmiyorsun yine de, tebrik ediyorum bunun için seni.
Şimdi kalbinde kırıklar var, dilinde yaralar var çok derin.
Bu yüzden tatlı sözler söylüyorsun çünkü konuşursan o acı seninde canını yakacak yaraya basılan tuz misali.
Boşa kürek çekiyorsun.
Oturduğun sandalın altında bir deniz yok ki.
Denizini kuruttular senin.
Sandalın ise bitkin.
Doldur kadehi, hüzündür senin içkin.
Sen onları nasıl bildiysen, onlar için sen bir hayli çirkin.
Hadi kalk, çarparak çıkacağın bir kapı var ilerde.
Seni de bekliyor güzel günler ilerde.
İlerle.
Durarak varabildin mi hiç ?
Bir yere.