Büyümek

Oturdu çocuk, her gün ne yapıyorsa aynısını yapmaya başladı. Önce topladı bütün oyuncaklarını ortaya, hepsini rengine göre ayırdı. Sonra işine yarayacak olanları aldı ve diğerlerini kenara itti. Bu bir süre böyle devam etti. Ev değişti, oyuncaklar değişti, üstündekiler değişti, en son da kendisi değişti. Bir gün bütün oyuncaklarını ortaya topladığın eksildiklerini fark etti. Artık az sayıda oyuncağı kalmıştı, kimini eskidi diye attı, kimini kırıldığı için atmak zorunda kaldı.

Çocuk oturdu pencerenin önüne, eskiyen ve kırılan oyuncaklarına üzülmeye başladı. Çocuk doğruldu, ilk defa iştahının olmadığını fark etti. Çocuk artık büyüdüğünü anladı. Büyümek, insanın geleceğe olan iştahsızlığıdır. Çocuk, büyüdü.