Canhıraş Feryat

Canhıraş Feryat

Bu kaçış nereye, hızlı giderek
Vedanın Tanrı hesabını sorar
Uzak ufuklara kanat çırparak
Elbet bir avcı kanadını kırar

Hayal kurdum, kırdın sen umudumu
Viran ettin evim, barkım, yurdumu
Ele güne eğdin benim boynumu
Artık sessiz vedalar beni yorar

Çocukça aşk: başlamadan bitirdin
Yağlı urganı boynuma geçirdin
Seni seven bir yiğidi yitirdin
Her Leyla böyle bir Mecnun’u arar

Sendin duam, umudum, yakarışım
Geldiğin yöne süresiz bakmışım
Ne bileyim gözlerine kanmışım
O gülüşe deniz dahi yanar

Varsa dünyada bir aşka inanan
Yari görünce gözleri kararan
Bu aşka divane gibi dolanan
O gün yaralarım yeniden kanar

Çiçek saçtığın kokuyu kıskanır
Sana bakan erin gönlü puslanır
Bana açtıgın yaralar tuzlanır
Kalbimin ortasında Gökçen yatar

Bir gün geçersen eğer karşımdan
Hayalle öperim saçın-başından
Sana feda bu onsekiz yaşımdan
Kalbimi açarsan bir gün sen kokar

   
                        28/01/2020
                        Serhat AĞCAKOYUNLU