Ceset

Kırık taşlarla dolu bir yolda yürüyorum sanki. Kollarım yaralı ellerimse kesiklerle dolu. Bazen duyuyorum ta içimin derinlerinden gelen yorgun ama acı fısıltıları fakat anlamları yok, zihnimde onlar öylesine birer anı olarak bekliyor ve son demlerini yaşıyor acı. Çığlık atarken içimde sesim dışarısı hep yorgun ve sessiz. Çığlıklarım bir tek benim zihnime ulaşırken ağzımdan çıkamayan kelimeler yoruyor kalbimi ve gizlediğim her sözde bir bıçak daha saplanıyor ruhuma. Sanki ölüyorum içimde de cesedimi sessizliğimde gömüyorum.