Çocuk

Ölümün nefesini hisseden
Günahkâr ellerin sahibi çocuk
Eyme boynunu öyle
İzbe yaşantılara açmış bir gülsün sen
Bu köhne kente umutsun
Dört bir yanı sarmışken
Kof düşünce muhafızları
Hakka olan özlemim
Haksızlığa olan nefretimsin
Bildiğin tüm masalları unut
Yeniden yazılıyor sonlar burada
Utanarak baktığım tek yüzsün
Ben senin kirli geçmişinim
Sen benim temiz geleceğim
Şu gördüğün kalabalıkta
Yalnızlığa olan tahammülümsün
Sil gözyaşlarını çocuk
Ağlamak yakışmaz sana
Sen mutluluğun en basit adısın
S. O