Çok Geç

Kaçma şansım varken, kaçmalıydım bu dünyadan.
Zira artık çok geç.
Çakıldım kaldım buraya,
Kadim bir dost ararken düştüm yalnızlığa,
Dünya bana yarenlik etmedi.
Ama büsbütün düşmanda kesilmedi.
Öyle garip bir hal.
Öyle karmaşık.
Öyle zor.
Defterime sığınaklar oluşturdum,
Defterime derin yaralar açtım.
Acıdıkça içim oraya koştum.
Ben hatırlamam gerekenleri unuttum.
Unutmak istediklerimin tazeliğini korudum, istemsizce.
Kafamızın içindeki et parçası, bazen çok acımasız,
Unutulması gerekeni anımsatmak sanki amacı.
Ona karşı gelince başlıyor hemen sancısı.
Çiviler çakıyorlar sanki, elde kocaman çekiçle.
Bağıramıyorsun da.
Ki bağırsan da sesin çıkmıyor boşlukta.
Güzel bir ağaçta çelimsiz bir dalım ben sanki,
Kopmuşum da yere düşmeyeyim diye, bağlamış narin bir iple birisi.
Bir rüzgara bakar düşmem, ip fayda değil ki…