Fısıltı

Gözlerim yaş almış yaprakların arasından süzülen ışığa teslim oldu.
Virane bedenim çoğalan sesime sımsıkı sarılıp gecemi selamlarken,
Benim aciz gözlerim orada kaldı.
Değil bu kavuşmak meselesi,
toprağın sırt çevirmişliği
Aklım, benim akıl almaz aklım
Teslim olur yenilgiye

Yeşili geceye çalan baharım,
dolanır kendi etrafında
Ayazı vurmaz parmaklarına
Yükselirken düşer, düşerken yükselir bedenim
Bırakır kendini karanlığın içindeki sese
Adımların önümde diz çökerken
Geldim merdivenine, kaldım karanlığın merdiveninde
Kucakladım her gece dokunduğun geceyi
Kalmadı sen de tenin kavrulmuş ıslağı
Müstehcen karanlığım oldu aydınlığın
İyisi kaldı kötüsü hep gitti
Ellerim…
Benim çırpınan kollarım,
yetmedi sarmaya
Güzün gülüştü benimle
Sesin kısıldı haykırılacak yerin en dibinde
Kirli camlarım nicedir hiç bitmez oldu
Işığı, korkulu umuttan selamını getirir
Yüksek olan göğüm fısıldar “Etme”
Bırak ay karanlık