Hayal Ve Gerçek

Uzun zaman oldu, karşıdaki boş apartmana bakmayalı.

Bir kere görsem , bir daha istemem söz.

Yine hayalperestligim tutuyor

Dalıp dalıp gidiyorum.

Çocukların sürûru bir nebze beni kendime getiriyor.

Ben onlara şarkı mırıldanıyorum bana eşlik edip , raks ediyorlar.

Şarkının en güzel yerinde tatlı bir sabâ gözlerime toz kaçırıyor

saçlarımı okşuyor sen gibi.

Sonra birden, menekşe rayihâları yayılıyor etrafa.

Bir an sen geldin sanıp, dışarıya koşturuyorum.

Kokunun nereden geldiğini anlamaya çalışıyorum.

Sonradan anlıyorum ki , her zamanki çiçekçi Fatoş ablaymış.

Mor menekşelerim var alır mısın ?diyor
Bense , onda koktuğu kadar güzel kokmuyor diyorum..

Almasam bile , üç beş kuruş sadaka niyetine veriyorum .

Allah ne muradın varsa versin güzel insan diyor.

Yürekten aminn diyorum kabul olur diye.

Senden sonra dışarı çıkmayalı, ne çok sey değişmiş geldi gözüme.

Her zaman buluştuğumuz sokak lambasının oraya gidiyorum.

Seni hatırıma getirip son an da kaçırmaktan sıyrıldığım metroya biniyorum.

Cam kenarına oturmak için kavga ediyoruz yine

Ellerimi bağlayıp , çocuk gibi küsüyorum sana.

Oturmayıp ayakta yolculuğumu tamamlıyorum.

Düşler sokağına gidip , en sevdiğimiz çilekli dondurmadan alıyorum.

O gün birlikte tattığımız tadı bulamıyorum.

Bir kez bile olsa seni bulma ümidiyle

Galata kulesinin önüne gidiyorum kalabalıkların arasında yalnızlaşıyorum.

Yabancı suretlerle karşılaşıyorum tek tanıdık yüz , sen ol istiyorum

Elimizle kamera şekli yapıp çekinmemiz geliyor aklıma

Beni bir gülme tutuyor.

Bana deli gözüyle bakıyor, etraftaki insanlar.

İnan umrumda olmuyor senin kadar..

Şaşkınlıktan küçük dilimi yutacak gibi oluyorum.

Çiçekçi Fatoş ablanın duası kabul oluyor.

Karşımda senin siluetin beliriyor

Rüya mı gerçek mi , anlamaya çalıyorum.

Tenin tenime değiyor, gözlerimin içine bakıyorsun.

Bana menekşe verip kayboluyorsun ortadan.

Hasretine dayanamayıp, bayılıyorum

Sonra bir uyanıyorum meğer hayalimdeki düşler sokağındayım .