Düşünüyorum

İçimde bir bıçak misali döner durur düşünceler. Kesik cam parçaları gibi batar durur zihnime.. Kurtuluşu da yok ki bu düşünmek sancılarının.. Sessizliğin arasından firar eden, hecelerin önüne geçemiyor insan.. Hele de karanlığın ortasında kaldıysa kalbi..
İşte inceden inceye sızlatıyor şimdi zihnimi düşünceler.. Heceler kelimeye, kelimelerse cümlelere dönüşerek kalbimde kesik bir sancı bırakıyor her fısıltıda..
Böylesine düşünerek yaşamak da zor.. Her ayrıntıda bir parçasını bırakmak kalbinin.. Tarifsiz bir sancı bu. Tarifsiz bir yorgunluk bu içimdeki.. Ben düşünmelerden yoruldum..
Ve yine düşünceler kemiriyor zihnimi..
Kul olabiliyor muyum mesela? Allah için bir şeyler yapıyor muyum? Ya da şimdiye dek yaptıklarım Allah için miydi?
Korkuyorum sonra.. Ya nefsim içinse bunca çırpınış. Ya nefsim içinse ömrümü tükettiğim nefeslerim.. Dizlerim kanaya kanaya yürüdüğüm yollar beni ya azaba götürürse.. Naparım o zaman..
Düşünüyorum.. Tefekkür etmek olsa gerek bu.. Düşünüyorum.. Ve korkuyorum yeniden..
Ya Rabb’ime kul olamadıysam ve nefsimin kölesi olduysam..
Düşünüyorum.. Ve düşündükçe korkuyorum..
Düşündükçe ağlıyor,
Ağladıkça da anlıyorum…
Hadi selametle..