Ederine Bedel Mi Yaşamak?

Herkes bildiğini okuyor,
Malum kimse yanlış yapmaz.
Kimsenin kendine çıkardığı
Bir hata payı yok bu ömür sahnesinden
Oyuncular, rollerini kendi senaryosunda
Oynatıyor, dilinden geldiğince.
Hepsi de mükemmel, kusur
Neredeyse yokun altında
Ve kendilerini oldukları gibi değil,
Olmak istedikleri gibi var ediyorlar,
Hem de kendilerine toz dokundurmadan.
Sonra bir şeyler yazılıp çiziliyor
Bu yalan dolan bir sarhoşluğu anlatan
Bu üç kâğıtla döşenmiş dekora
Bir başka yazar tarafından
Ama ummadığın taş baş yarar misali
Her ne kadar oyun değişse de
Oynayanlar aynı kareden
Perdenin önünde gördüğün melek,
Sahnenin arkasında bir şeytan
Dedik ya malzeme göründüğü gibi değil,
Bir fiyat etiketi gibi
Bir yüzü beş ederken,
Diğer yüzü ederine bedel
Toplasan topu topuna anca bir eder.
Böylesi kişiliklerin surat ifadesine
Üç kuruşa beş köfte kapmak isteyen
Akbabaların havada uçmasından başka
Komik bir benzetme bulunmaz lûgat’ımda.
Böyle insanların yüzüne bakarken
Gece ve gündüz gibi apaçık bir
Yavşama olduğunu görürsünüz
Kendi dilinden nakşettiği bu ömür perdesinin
Arka plan kültürü yozlaşmışlığının
Ki bu kültürdür,
Bu oyunun içindeki her bir oyuncu,
Bir çiçek kadar değerli kılınmıştır kendileri tarafından
O zaman anlamına tam oturdu işte
“Gül dikensiz olmaz. ” cümlesi,
Anladım ki yaşamın içinde nice
Dikenler batmakta her birimize,
Her bir yerimize,
Her birimizce