Elveda

Merhaba kalbi güzel insanlar.
Yine bir şekilde uyandık ve yaşama tutunmaya çalışıyoruz.
Bundan 8 saat önce ağlarken, hayata isyan ederken şuan ise hayata mecburiyetimizi konuşturuyoruz.
Sanırım ben yoruldum.
Kendime çare bulamaz iken başkalarına merhem olmaktan yoruldum.
İnsanlara birşeyleri göstermeye çalışmaktan yoruldum.
Aşağılanmaktan, kırılmaktan, güvenilmemesinden çok yoruldum.
Gelişmek, büyümek, olgunlaşmak hiçbiri umrumda değil.
Beni ben olarak kabul etmeyen herkes bu ölüden sorumlu.
Ben gidiyorum. Valizimde kırgınlık, kızgınlık, umutlar ve hayaller var.
Hayallerimi gerçekleştirecek kadar zamanım olmadı. Umarım sizin olur.