Bir kadın geldi oturdu başucuna akşamlarımın
Tuttu gün batımınlarının sarışın sularını
İçirdi gözlerimin hevesi çekilmiş yetim nehirlerine
Sildi gövdemdeki karanlığı, kirpikleriyle öptü 
Yalnızlığımın

Sevda yorgunuyum tut yüreğimden
Dinlendir beni gözbebeklerinde
Işığım kör, sesim kayıp
Görüntüm silik tüm aynalarda
Kalbim kuşatılmış bir yangın yeri
Tüm mecralarda
Konuşturma beni
Dilimde bir kirli

Kararsız bir sis düşüncelerimin gergefinde
Her şey bulanık, her şey boğuk.
Tedirgin yaşamları kovalıyor ölüm
Hüzünle sevinç arasında.
Bir mezarlık peyda oluyor yüreklerinde kalabalıkların
Yalnızlık ilan

Kaç perşembedir yazıyorum sana
Dilim gün batımlarının turuncu telaşı
Çarşambanın tedirgin sevinçli bekleyişi
Sarmış bir çocuğun güngör’memiş hevesini
Cumanın boynu bükük, canımın göğü dökük
Kırık