Gökyüzü Genişliğiyle Öperdim

Sana biraz güneş mavisi sürsem derdim
Isınırdı çocukluğum,
Acılarım ufalanırdı sesinin rüzgârıyla
Yalnızlığından tutup şiir bahçesine giderdim
İçimde heyecanın kırk farklı sevinci
Sen durup öperdin günü batışından
En dar vaktinde akşamın.
Bana bir üzgün boncuksuz
Gece kalırdı saçlarından
Benimse sana görünmeye çalışmaktı tek derdim..

Bundandı
Acılarını hep gökyüzü genişliğiyle öperdim…