Çehremden yürü deniz, her fersahta bir ufka doğrul.
Beni semanın yoluna diz, eğ boynumu; dik yüreğimi, nem ol.

Devre deveran insan, her an bidar mı bu kul?
Ey her damlana rahmet payı ölçülen su, tecellide şifam; gizini

Pencereye yanaşınca, hayatımın tıkırtılarını duyarım. Gün gelince bir anda sessizleşecek biliyorum. Elimde ne zaman var ne de haller. Dünya işleri.. Biri gelir biri gider. Hayır ölüm döşeğinde değilim. Ama ölümü içmiş bir ruhum

Can kıyısını ger, fırtına yanımda kopmuş sükûnet ser.

Kalabalık nefes yaralı, göz dağında ufak kızılı.

Sele batmış güneş, artık kurak bir hecede doğar gece.

Dünüm dünya, bugün mezar ve yarın doğumum.

Bu hikayede dur harf boşluğu, göz ile sayfa arası basamak çekicidir

Defterdarın gayrı kelamı, söz ve taş gömleği kaldıranlarındır.

Tarihler bir külçe gibi saçılsa sadakanın bohçasına ne’yden olur.

Selametlik