Her Gece

Mısralarımı kaybettim, bembeyaz bir sayfa, yeni kelimeler buldum kendime, hiç okunmamış mektuplar vardır ya hani, belki sahibine hiç ulaşmamış, sessiz kalınmış okusan sanki kelimeler incinecekmiş gibi, öyle çok ki, hatırlamak istemediğim, her birinde ayrı gözyaşı biriktirdiğim satırlarım…
Belki her gece, belki uykuyla başa çıkamadığım her an, gözlerim yine saatler önce döktüğüm gözyaşlarının hesabını sordu benden, acısından uyutmadı hiç, sana söyleyemediğim ne varsa yazardım hep susamadım, susamazdım boğuldum çünkü hep, bilsen ne çok yaktın canımı affetmezdin kendini bilirim….
Şimdi bilmiyorum saat kaç bilmek de istemiyorum ki, ama soğukluğunu hissediyorum gecenin, ellerim üşüyor, yine söyleyemediklerimle, yüreğimde acının bin türlüsü, gözlerimde yüzümü yakan gözyaşım kapıyor gözlerimi acı bir sızıyla, bilmem ne zaman esir olur uykuya, susuyorum yine aynı acıyla…