Hüzün

Yüreğimdeki hüzünden ve acıdan kurumuş papatyaları bırakıyorum buraya…

Ara sıra uğrar okurum bu yazdıklarımı… Acıları, hüzünleri, içli içli çektiğim nefesleri… Hatırlarım..

Hatırlarım, bir bir yüreğime nakış gibi işlenen umutsuzlukları..

Şimdi mi ?

Şimdi unutmam lazım… Çünkü yarın yeni bir gün… Her yeni güne gülücüklerle başlamam lazım..

Her gece başımı yastığa koyduğumda bir bir hatırladığım kalp kırıklıklarını, o günün sabahına unutmam lazım..

Çünkü hayat aciz durmak için çok kısa…

Ve insanlar…

Beni kalp kırıklıklarımdan vuracak kadar nankör !

Şimdi uyumalıyım.. Ve hüzün kapılarını bir sonraki geceye kadar kapatmalıyım..

Geceler iyi…