İçindeki Çocuk

dipsiz bir kuyudaydı içindeki çocuk, gözleri grimsiydi. O gözlerde yoğun bir duygu doluluğu vardı. Herkes bakabilirdi o gözlere fakat herkes göremezdi içindeki çocuğun acıyan ve kanayan yanlarını… sessizdi o bağırışlar, ağlamalar , yalvarmalar… uçurumun ortasında kalmış masum bir çocuk , ne ileri gidebilirdi ne de geriye. Adım atsa sonrası sonsuzluktu gökyüzüne doğru… baktıkça gözlerinin derinliklerine kaybolunurdu koca bir duygu yumağında. İşte böyleydi acısı içindeki çocuğun, ağır ve derin… susarak ifade etmekti bazen gerçekleri. Konuşmadanda anlamaktı sessiz bağırışları , acıları , korkuları , umutları… asıl mesele acıyı dindirebilmekti bir bakışta.. ?