İnsan Kelebek Misali

Kelebekler, güzellikleriyle gözlerimizi etkileyen bir yaratılış harikası canlılardır. Onlarca şairin mısralarına da girmiştir, binlerce insanı da kendisine aşık etmiştir. Ama herkes onların güzelliklerini konuşur, geldikleri yeri ve hâli değil. Oysaki gerçek sevda onları tırtılken sevmek değil midir? Ayrıca kelebekler dünyanın en hassas canlılarındandır. Çünkü yaşayabilecek zamanları çok ama çok azdır. Bu zamana kötü bir anı eklemek istemezler. Biz ne kadar onların güzelliklerini görürsek görelim onların sıkıntılarını sadece şu şekilde düşünerek anlayabiliriz;Bugün son günün olsaydı neler yapardın? Bir düşününce ne kadar ağır bir yük gibi geliyor değil mi? İşte bu söylediklerimden sonra kelebekler ile insanların arasındaki benzerliği siz de tanıklık etmiş olacaksınız…

İnsanoğlu harika bir düzen ve güzellik içinde yaratılmıştır. Ve tüm canlılardan üstün meziyetleri vardır. Geldikleri günden itibaren tek bir gâye için yaratılmışlardır. Bu amaç üzere yaşayanlar da yaşamayanlar da dünyada güzellikler içinde gibi gözükürler. Dış görünüşleri harikadır ama tek bir şey vardır ki onları dünyadan uzaklaştıran o da; gönülleridir, ruhlarıdır. Ruhu beslemek gerekir ve ruhumuzda ”inandıklarımızla” beslenir. Aynı kelebekler gibi insanlar da çok hassastır ‘ilgilendikleri konularda’ ama onlar bir günlük ömür için değil, verdikleri ve hayalini kurdukları şeylerin onların olması, olduktan sonra da kaybetmemek için. Tıpkı kelebekler gibi çoğu insana onlarca-yüzlerce şiir yazılmıştır. Söyledim ya ilgilendikleri konularda çok hassaslardır diye. Çünkü şiir bir cinnet hâlidir. Bir konu hakkında birden fazla düşünce altına girmen gerekir yazabilmek için. Hatta çoğu şairin ”bu şiiri yazmamak için kendimi zor tuttum” dediği olmuştur. İnsanoğlu yaratıldığı günden beri birtakım işlerle ilgilenmiştir. Bazen kazanmıştır bazen de kaybetmiştir. Kazandığında dünya nimetlerine harcar, kaybettiğinde ise bir isyan eder ki sormayın gitsin. İşte insanlık bu şekilde isyanlarla içini ve insanoğlunun yaptığı malzemelerle de dışını beslediği için mutlu olamıyor. Oysaki bu kadar nimeti ve onu yaratanı hatırlasa ya da görebilse kelebekler gibi bir gün için yaşamaz ama her gün yarın ölecekmişim gibi yaşamaya başlar. Ve böylece bütün nimetler ona gelir. Kaybettiğinde imtihan olduğunu, kazandığında ise şükür etmeyi bilir. Böylece hem dünya da kazanmış olur hem de yarın gideceği ahiret hayatında…