Kalksın Perde

Kendime mahpusum, kilit vurdum zamana dondu!
Hep aynı sada yankılanır sinem duvarında; sondu!
Ne kadar oldu, içim içime küs, kırgın ve uzak.
Kaçış yok kendinden, can evinden bu nasıl tuzak?

Belki de yanmalıydı derinden, tutulmak için yüreğinden.
O tutmak, O’ndan gayrı tutundukların kopsun istedi.
Ondan müsaade etti yanıp tutuşmasına derinden.
Artık anla yitti masiva çünkü Hakk hayrı eyledi.

01. 05. 2020