Kar
Yağan her bir kar tanesinde gizliydi sırlar,
Birbirlerinden benzersiz oluşları efsun-âlûd idi.
Geceyle buluşturunca azametini, gâlip gelirdi.
Gündüzün ayrı bir yeri vardı her zaman.
Sessizliği dahi hapsederdi kristallerinin köşelerine.
Mahkum olmak hiç bu kadar hoş gelmemişti ahsen-i takvîme.
Hiçliği bulmalıydı varlık âleminde.
“Vildan Üzüm”
17. 01. 21
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.