Kendi Kendime

Bu aralar sükunet halinde olmaya çalışıyorum. Ama sandığım kadar kolay değilmiş. İnsan az konuştuğu zaman daha mutlu oluyor, bunu anladım. Ve öz konuştuğunda da gönlü rahat ve selim oluyor. Az konuşmada sıkıntı çekmiyorum. Zaten sessiz bir kişiliğim var. Fakat bazen patavatsız olabiliyorum. Lafımı esirgemiyorum. Haliyle kırıcı ve kalıcı yaralar açıyorum. Bunun önüne her geçtiğimde yakamdan geri çekiliyorum. Gün sonunda vicdanen rahatsız olmak ise en büyük ceza. Aslında özümde iyi bir insanım ama sanırım karşımdaki insanların davranışları beni etkiliyor. Çünkü birine canı gönülden bağlıyken, diğerine içimden sevgi beslemek gelmiyor. Oysa aynı ben, değişen bir şey yok. İnsanın en büyük imtihanalarından biri de bu sanırım. İnsan ilişkilerinde temkinli ve sabırlı olmak. Lafını tartıpta “ağzında pişirip” öyle servis etmek. Söylenmeyen sözden çok sözlenen söze insan pişmanlık duyar. Bugün öyle kötü sözler söylemedim ama kişiliğime daha doğrusu mümin kişiliğime yakıştıramadığım durumlar oldu. Karşı taraftan nasıl görünüyorum bilmem ama saf görünüp, kullanılıyor gibiyim. Bu düşüncelerin kalbimi karartmasına asla musade etmiyorum. Zaten başta söylediğim gibi imtihan deniyor buna. Ama işte imtihanı geçemeyip, ah ediyorum ya o ruhuma çok zarar veriyor. Aslında kendimin başarısızlığına üzülüyorum. Sinirlenip ve laf söyleyip, farkında olmalarını sağlamak yerine sessiz kalıp ama aslında sessizliğin arkasında bir cevap yapıştırdığımı anladığım gün en bahtiyar insan olacağım. Bugün tövbe edip, yeni güne gerçekten insanları kırmadan, yıpratmadan başlayacağım, inşaAllah. Olurda tekerrür edersem, yine tövbe edeceğim, dua edeceğim. Yeni güne yine güzel düşüncelerle başlayacağım, Allah’ın izniyle. Çünkü biz başlamazsak; dünyadaki afiyetten de, ahiretteki afiyetten de mahrum kalacağız. Dua edin. Müminin mümine duası kabul olur. İçten:) kendime not; taş atana ekmek at. Dünya malı için kendini yıpratma, vesveselere aldanma. İnsanlara Allah için yardım et. Sükunet halinde ol. 🙂