Ki̇m ?

KİM ?

Bir bankta saatlerce oturdum.
Bir süre yol boyu yürüdüm.
Baktım ki herkes herkesten şikayetçi, o zaman duraksadım.
Çünkü burası artık açık hava tımarhanesine doğru gidiyordu.
Kimse kimseye güvenmiyor, kimse kimseyi sevmiyordu.
Her an her şey olabiliyordu.
Sözde herkes karakterin peşinde ama sadece sözde.
Çek sürmelerini kaşına, vur tarağı başına.
Ne göz önemli ne de baş.
Ceplerin de miktarlar gezsin gerisi hiç mühim değil, bitene kadar.
Yüzün de güller açsın senin günün de güz gelene kadar.
Herkes sırtında ki hançeri çıkarmanın peşinde çaktığı hançerden hiç bahsetmiyor.
Herkes güvenebilecekleri bir taş arıyor, bulamazlar bu devir de arkadaş.
Vefayı, vefazlıkla değiştiler.
İnsan kendini başı boş bırakılacağını sandı, sanmakla kendini kandırdı.
Yan kesici de değilsin ama gözler tenha.
Kimse kimseye ilaç olmuyor artık.
Kimse kimseye bir bardak su olmuyor artık.
Zaman yüzüne ballananlar, arkan sıra sallananlar oldu artık.
Çıkar başını almış gitmiş.
Tekerimi sil ki gözlemen bitmiş olsun.
Kayış bile bu kadar gergin değil artık.
Benim bahçem gün yüzü görsün de gerisi hiç önemli değil, elbette senin de birgün ağaçların meyve verecek o zaman kurtlarla başbaşasın artık.
Herkes ektiğini biçer, bunu diyebilen de kalmadı artık.
Herkes ateş ediyor, kurşun kime denk gelirse artık.
Yalnız kendi hedef olunca canım yandı yeter artık.
Muhabbeti zaten menfaate sattılar artık.
Haktan başka kimseden derman bekleme artık.
Duraksadım ve devam ediyorum…
Geriye tek bir soru kaldı.
Tüm bunları kim iyileştirebilir ?