Köz

Gözlerin düştü içime
Çığlık olup karanlık kuyuda
Karanlık kararıp kararıp beyaza döndü
Beyazların arasında
filizlendi, çimlendi, yeşerdi sonra
Derinlere kök saldı
Dallanıp budaklandı

Dallandırıp budaklandırma konuyu
Dedi katil
Şunun şurasında ölmeyecek misin?
Ha ben öldürmüşüm seni ha gözleri…
Göz değil mi göz dediğin?
Gözün bini bi para
Ha onun ha başkasının

Göz var göz var.
Göz var bakar görmez
Göz var bakmaz görür
Göz var belki bakar belki bakmaz
Ama söz akıtır içine

Söz gümüşse sükût altın
dememiş mi atalarım
Söz altınsa sükût maden
Sükût derin
Sükût karanlık
Söz aydınlatır karayı
karartır aydınlığı
Söz göz olur süzer karanlığı
Kara, utanır
ufalır ufalır parçalanır
Söz, söylenmedikçe sözdür
Söyleyince köz olur.