Küçük Bi̇r Çocuksun

Anbean kendini uzak kapılar ardında
Defalarca hayal kırıklığıyla kilitleyen
Ve arkası kesilmeyen uzun cümlelerle
Ruhunu derinlemesine sıkboğaz eden,
Ritmi kalbe zarar melodilerin hışmıyla
Uykuya dalan küçük bir çocuksun.
Konuşmak ve susmak arasındaki
Hayır ve şer tezatlığının ironisiyle,
Dünyaya hayırsızlığıyla kafa tutmuş
Ufka bakan küçük bir çocuksun.
Seneleri üçer beşer atlayan,
Saçları bulutlardan nasibini erken almış,
Yağmurla ıslanan kaşlarından süzülen soruları
Aşkla soran küçük bir çocuksun.
Bir iyiliğin marazında boğulan,
Dudakları çorak bir kimsesizsin sen çocuk.
Sokaklar üzerine gelirken gaddarca,
Beynini uyuşturur birkaç derin soluk.
Bir tepenin ardında saklanırken,
Bir yanı karanlık bir güneşsin sen.
Üzeri tozlu kalın bir kitabın,
Açılmamış son sayfasısın…