Küçükken Cennet Gökyüzü Büyüdük ve Hala Aynı Sanırım

Küçükken cennet gökyüzüdür diye minnacık tatlı bir yalanla büyütüldük tabii cehennem ise yeryüzüydü gökyüzüne saygı duyun öpün yeryüzüne basın tükürün dediler. Büyüdük şuna inanmaktan vazgeçmeyiverdim insanlar toplu halde yaşadığı heryeri cehenneme dönüştürüyor haklıydılar biz yer deyiz gökyüzüne ulaşamıyorduk ama o masum dudaklardan çıkan öpücükler bilhassa iyi çıkardı gökyüzüne ve sarılır bırakmaz lakin çaresizdi. insanlar dan uzak olan heryerin cennet olacağına sadece büyüyünce anlam veriyorum. Ama öyle olmuşki bize cehennemdir tükürün diye tükürükten ıslattırılan yeryüzü kısacası basılan üstünde yaşanılan o cehennem,

hani insanlar günahkar oldukları için ve tükürülen o toprağa bedeniyle beraber bir metreye uzanan bir çukura saklanmaktan korkuyorlarmış korkmalı mı gerçekten bence hayır ‘umut’ toprakta tebessüm eden bir çiçek gibi.

Birde insanlar topraklar için kavga etmesi bayağı şaşırtmıyor mu hani
İçine gireceğini bildiğin halde nedir bu toprak ve para savaşı para için toprak üstüne savaş veriliyor artık kabre bile götüremeyeceksin kazandığın toprakları mezarın dahi çukur olmasa tamam derdim yanına parada alırsın toprak için kavgalarınızıda.