Karmaşık haldeyim. Sanki bütün dünya bir savaşta; ben annesini arayan küçük çocuk. Savunmasızım, kalbim yerinden çıkacak kadar hızlı atıyor. Ölümü ensemde hissediyorum.
Ya sulh olacak ya ölüme teslim olacağım. Annemi bulmalıyım.

Ortalık, ne kadar da sessiz;
sanki hayatın Kendisi ölüme yatmış gibi..
Ortaklık, nasılda gürültülü;
mahşer yeri gibi..

Ortalık, evet ortalıkta çok fazla şey-ler oluyor
Ve biz ya sessizce kenarı çekilip ölümü

NEBZE-İ FEREC
Sokaklardan geçiyor. Her adımında başka bir hülya sarıyor ruhunu. Ey koca şehir. Ben böylesine içten içe bi çare tutuşurken, kim bilir sen kaç yüreği yangını ağırladın sokaklarında.

Yine böyle sokak sokak

Telkinler veriyorum kendime
Bu dünyanın yolu yoruyor insani
Bir kelimeye takılıpda düşüveriyor hayaller
Yıkılmamak için kendimi avutuyorum.

Bana güç ver
Kudret ver Rabbim
Yıkılsamda enkaz olmayayım

Beni