Nefs’im

Ey Nefs’im.. Bugün kalemim senin için konuşacak. Daha konuşmadan susturmaya çalışsan da susmayacak bugün dilim. Ağlaya ağlaya dolduracağım satırlarımı. Günahlarıma, yaptıklarıma, yaptırdıklarına birer birer ağlayacak gözlerim. En çok da kalbim.. Kirlettiğin, kirletmene izin verdiğim kalbim ağlayacak en çok. Belki temizlenir günahlarım diye arşa kalkacak ellerim.. Parmaklarım tek tek özür dileyecek Rabb’imden.. Gözyaşlarım pişmanım diye sızlayarak akacak göz pınarlarımdan. Pişmanım Rabb’im diyeceğim.. Gittiğim yollardan, gördüğüm duvarlardan, işittiğim yalanlardan, uzandığım dallardan, sana sığınmayan ellerimden pişmanım Rabb’im diye diye ağlayacağım. Sen de ağlayacaksın değil mi Nefs’im?.. Yapma diye ağlayacaksın.. “Dur. !! Günah mı ki bu yaptığın” diye durdurmaya çalışacaksın Rabb’ime açtığım ellerimi.. Durdurmadıkça da ağlayacaksın değil mi Nefs’im?..
Söylesene Nefs’im.. Kimsin sen? Kimsin ki benden öte bendensin.. Her kirli düşümün ardına yatan gölgemsin.. Söylesene Nefs’im, niçin günahlarımı gülüşlerimle örtersin.. ?