O Gece

O gece çok üşüdüm , kendim hırpalanıyordu. Gece bir vakit oturup çaresizce başıma koydum ellerimi. Çok geçmeden gözlerimin morluklarını bile unutup sabahı bekler oldum yine . Her şey devam ediyordu farkındaydım ama ben karanfilsiz kaldım. İsyan edemiyordum insan . Soğuk kaldırıma çöktüm diğer gece aylardan Aralık’tı. Gözlerim , kanım, hislerim üşüyordu. Dumanı başımdan çıkan bir ateş vardı içimde de . İkisi adeta birbirine ateş açmış ortasında kaldığım savaşlar yetmezmiş gibi bir de bunların savaşından sağ çıkmaya calısır oldum . Gözlerim dolu dolu gezerken artık umrum gözlerimden okunur hale gelmişti . En acısı da özlediğim rıhtımın çiçeğini kalbimde taşıyordum ellerimde ki ise sadece bir işaretti . Rıhtım çiçeği veda çiçeğiydi ama geri geleceğim tek seveceğim çiçekti hep bana . Geri gelmek için battım , yüzdüm . Yaşamaksa yaşamadım ölmekse daha beterini bekledim az kalır diye . Karaya cıktım gibi oldum çiçeğim artık yoktu . Orada işte boğuldum.