Ölüm

Birçok kez denedim yazmayı, birçok kez başlayıp sildim her defasında. Sonra anladım ki asıl marifet yazmak da değil onu içinden geldiği gibi dökebilmekmiş kağıtlara. Harflere hakkını vermek istiyorsan serbest bırakmalısın onları kendi yollarını buluyorlar bir şekilde. Sadece aracı olmalısın onlara. Yürümeye çıktığım bu yolda ben onların yol arkadaşı olmaya karar verdim. Ölümden bahsetmek isterim size biraz. Ölüm.. 4 tuşa basmak kadar kolay olamayan bu kelimenin yürekte bıraktığı o eşsiz acıdan. Kaç kere kaybettiniz sevdiklerinizi? Kaç kere son vedanızı toprağın altına koyarken yaptınız birileriyle? Hiçbir veda bu kadar ağır gelmez arkada kalana. Hiçbir veda yeniden yaşamak zorunda olmanın dersini öğretmez size. Anneniz giderse çocuk olmayı bırakırsınız. Babanız giderse masum kalmayı bırakırsınız. Büyümek zorunda kalırsınız hiç olmadık bir dönemde. Acıyla yüzleşmeniz olgunlaşmanızı gerektirir insanlar buna ‘sen çok güçlü birisin’ derler. Güçlü görünmek zorunda olmanın ağırlığıyla yıllarınızı geçirirsiniz. İçinizde yaşamak zorunda olduğunuz o tarifsiz acı en çok günün karanlık vakitlerinde uğrar size. Boğazınıza yumruk olur, gözünüze yaş, kalbinize sızı.. Uzaklara dalıp gitmeyi, iç çekmenin verdiği ağırlığı o zaman öğrenirsiniz. Ama en çok, en çok sevincinizi, üzüntünüzü, başarınızı, acınızı onun kollarına koşarak omzunda yatamayacağınızı anladığınız zaman anlarsınız kaybetmenin acısını. Telefonda her aradığınızda seni eşsiz korumasıyla, yumuşacık ses tonuyla açtığını hissettiğiniz birinin son aramanızda ‘böyle bir hat kullanılmamaktadır’ sesiyle karşılaştığınızda anlayacaksınız ölümün arkada kalana imtihan olduğunu.. Kaybetmenin büyüklüğüyle küçüleceksiniz siz. Bazen fark edilemeyecek kadar görünmez olacak acınız çevrenizdekiler tarafından. Alışacaksınız. Gülüp geçecek kadar büyüyeceksiniz. Delirmek çok çekici gelecek fakat gün geçtikçe unutmanız gereken o kötü anı saniye saniye hatırlamanın öfkesiyle karşı karşıya kalacaksınız. Alışacaksınız.. Sadece zaman geçecek, yaşınız 1 sayı daha artacak, okulunuz bitecek işe başlayacak belki evlenecek çocuk sahibi olacak belki torun görecek ama hep, hep! buruk kalacaksınız. Sadece zaman geçecek, o acı sizden gitmeyecek. Alışacaksınız, anlayacaksınız, ağlayacaksınız, düşeceksiniz kalkıp yeniden düşeceksiniz ama ölmeyeceksiniz. Özleyeceksiniz ama ölemeyeceksiniz. O imtihanın hakkını sonuna kadar vereceksiniz. Ey ölümün ne zaman kime geleceğini bilmediğimiz insanoğlu! Sevdiklerinizin kıymetini onları kaybetmeden önce bilin. Unutmayın: Kör ölür badem gözlü olur, kel ölür sırma saçlı olur. Ama öldükten sonra verilen kıymetin hiç bir önemi olmaz.
Sevgiyle, sevdiklerinizle kalın..