Ölüm

Herşey ölümü bir kaybediş olarak görmemizle başladı…

Ne demişti gönüllerin efendisi ?

“Ölümü çokça hatırlayın…”

Halbuki ölüm Allah’a kavuşmaktı. Tek sevgiliye kavuşmaktı…

Biz sevgilimize kavuşmaya korkar olduk şimdi…

Ölüm korkusu, can korkusu, açlık korkusu…

Korkularımızla var olmaya başladık…

Aslında biz, kim olduğumuzu unuttuk…

En sevgiliyi, O’nun en sevgilisini…

Biz; Doğu Türkistan, Halep, Bosna, Kudüs kan revan içindeyken kendi hayatımızın güzelliklerinde kaybolduk…

Herkes biliyor artık…

Bu üst üste gelen felaketler bir işaret.

Fakat kim ne yapıyor ?

Kim hangi yalnışını düzeltiyor ?

Toplumlar daha çok azgınlaşıyor…

Tövbeleri bile samimiyetsiz…

Belki de gerçekten hak ediyoruz ?