Özlenen Değil Özlemdir Bazen Baba

Zaman geçse de bazı konularda kullanılan ifadeler düşünceler değişmez. Herkesin kabul görmesi şart değil. Doğru bulmayanlar bile elbet bir gün aynı düşünceyi başka birine aktarım yaparken bulacaktır kendini. Her kız çocuğunun ilk aşkı babasıdır derler. Kültür değişse de bölgesel farklılıklar olsa da bu cümle her yerde aynı ifade için kullanılır. Kız çocuğunun babalarına ne kadar düşkün olduğunu söyleyip dururlar. Kızlar babalarına bazen düşkün değil de düşman olur. En çok da babalarının annelerine yönelik davranışları belirler bu durumu. İlk aşk ilk yaraya dönüşür. Başından beri yara olarak kalan babalar da vardır. Bir babanın kızı için her daim bir yara bir acı olarak kaldığını fark etmemesine ne diyebiliriz ki. Varken yokluğunu hissettiği, ihtiyacı olduğunda arayıp ulaşamadığı yahut bulamadığı olduğunda çaresizliğe düşenler oluyor. Çevrenize bir dönüp baktığınızda çocuklarını parka götüren birçok baba görüyorsunuzdur. Çocuklarının hata yapmasına izin veren, düştüğünde yanında olan hatta düşmesine izin vermeyen babalar var biliyorsunuz. Gördüğünü inkar etmek ister mi insan bilmiyorum. Bazılarımız için her şey olan baba, bazılarımız için hiçleşmiş olur. Varken yokluğunu gösteren babalar için hep bir hayal kırıklığı olduğumuzu düşünmüşümdür. Babamı diğer babalar gibi olmadığı için değil de ben kendimi diğer çocuklar gibi olamadığım için suçlu hissettim. Ne kadar masum olduğumu gereksiz bir yargıda olduğumu büyüdükçe görüp anladım. Zaman geçtikçe yaramın kabuk tutmadığını bunun gerekçesi olarak da sürekli kanattığımı fark ettim. Baba kavramının ne demek olduğunu kitaplardan insanlardan duyup gözlemleyerek öğrenmek zorunda kalanlardan biri benim. Hiç tatmamış bir insan meğer ne güzel bir şeymiş diyor kendi kendine. O güzelliğe göre kendisini çirkinleştiriyor insan. Çaresizliğin adını özlemin nefretin hasretin adını baba koyan öyle gördüğü için öyle benimseyen kızların ilk aşkının babaları olması kadar imkansız bir şey yoktur. Babalar evlatları için yaşarlarmış derler ya hani bazılarının içinde ölen babalara üzülürüm. Üzerlerine ne toprak atabilirler ne de mezarlığında çicekler ile ziyaret edilirler. Kız çocuğu zamanla büyür alışır bu soğukluğa. Alışmak istemez acıyı tadar ama bir şekilde mecbur kabullenir de babalar kızlarının alışkanlığını edinebilirler mi merak ediyorum doğrusu. Sen benim sessizliğimde haykırdığım, en büyük çaresizliğim, en eksik kaldığım konu… Kahramanım olmanı isterdim seninle savaş vermektense. Bu savaşta galip gelsem de yenilgiye uğrayacağım. Kazanmadan kaybetmenin ne demek olduğunu seninle tattım.

İlk aşk nedir bilmeyiz lakin ilk düşmana da baba deriz.