Pencereler

Doğduğumuz yerin, bizi büyütüp yetiştiren ailelerimiz,
Bizi sıralarda kimisi örnek kimisi kabus olan öğretmenlerimiz…
Her biri değeri kadar bize el uzatıp bize bakmak için bir pencere açtılar.
Kimi zaman çiçekler gözükür içinden, kimi zaman dikenler olur o çiçekler, kışıda görür, baharı da görür pencere manzaramız.
Her birimiz penceremizin genişliği kadar görürüz güzelliği yahut fenalığı, çünkü bize açılan pencere sınırı kadar geniş görürüz.
Ya küçük bir delik kadar yada tüm evin duvarı olacak kadar.
Ve bilmemiz gerekir ki her pencere aynı yöne bakmaz,
Benim penceremden bugün bakar görünüyorsa, sanıyorumki her pencerede bahar var.
Benim penceremden yağmur damlaları akıyorsa sanıyorumki her pencerede böyle buğuluk var.
Çünkü insanın içi hangi duyguyla kaplıysa öyle bir müzükle bakar dünyaya..