Rabb’im Var

Garip bir ağrı var göğsümün üstünde. Sanki nefeslerim ciğerlerime ulaşamadan kesiliyor..  Göğsümün tam üstünde derin bir sancı var.. Lisanım da  kırgın şu sıralar.. Sanki kelimelerde bir ağırlık var.. Kelimeler haddinden fazla ağır sanki.. Bir de uykusuzluk başladı son günlerde..
Eğer yorgunluk denen şeyse bu, yorgunum.. Seslerin getirdiği gürültüden, sessizliğin fısıldayan seslerinden.. İnsanların gülüşleri ardında saklı yalanlarından yorgunum..
Kırgınım ben.. Öyle kanadı kırılmış kuş gibi mecalsiz..
İnsanlar yapıyor bunu. Mecalsiz bırakıyorlar ruhumu.. İnsanlar yorgunluğuma yorgunluk ekliyorlar sanki..
Oysa Allah, gözyaşı akıttığım anlarda bile umut fidanları ekiyor yüreğime.. Allah ona koştuğum ilk an ferahlatıyor yüreğimi papatyam.. İnsanlar acıtırken, yüreğime geçecek diye fısıldıyor sanki..
İnsanlar beni biraz bile anlayamazken şu biçare halimden bir Rabb’im anlıyor..   “Göğsünün daraldığını biliyoruz” diyor. “Rabb’inin rızasına ermek için sabret” diyor başka bir kelamında..
Ferahlıyorum.. Biliyorum ki tüm alem işitmese de feryadımı, bir işiten var.. Kimse görmese de sessizce akıttığım gözyaşlarını, bir gören var..
Beni seven bir O var bu alemde..
Benim Rabb’im var..
Ve ferahlıyorum sonra.. Yorgunluğum geçiyor birden…
Biliyorum ki, dert varsa şifayı verecek de var..
Ve ferahlıyorum..
Ne güzel şey bu..
Benim bir Rabb’im, derdimin dermanı var..
Selametle..