Ramazan Okumaları 4

Kendi iç alemimizi, Cenab-ı Hakk’a belki de en saf, en duru, en katıksız ve karışıksız biçimde açabildiğimiz, manevi ve ruhsal dünyamızı kirletecek etkenlerden istemsiz şekilde uzak kalabildiğimiz günlerden geçiyoruz. Midemiz besin maddeleri ile arasına bir mesafe koyarken, bedenimizin diğer aza ve duyuları da kendileri için doyum teşkil eden şeylerden uzak kalmaya çalışıyor. Tabii ki bunu ne ölçüde başarabildiğimiz tartışılır. Yani, midemizi aç bırakıp ona oruç tuttururken, bu orucun hikmetini ve Allah’ın bizden bu husustaki muradını idrak edip diğer duyu organlarına orucu nasıl tutturabileceğimiz ile ilgili olarak herhangi bir çabamız olmayabilir. Ama unutmayalım ki; orucun kemal seviyesine ; konuşmamızı, insanlarla ve çevremizle olan ilişkilerimizi, duyu organlarımızı Allah’ın razı olacağı ölçüde düzene koyma çabasını sarf edebilmekle ulaşabiliriz. Mide orucuna uyum sağlayabilmeleri ancak bu hassasiyeti taşıyıp diğer aza ve duyuları da vasat çizgiye getirmek için verdiğimiz uğraşla mümkün olabilir. Bediüzzaman hazretlerinin Risale-i Nur’da Ramazan’a dair olan parçasından bir alıntılı ile noktalayalım..

”Orucun ekmeli ise; mide gibi bütün duyguları, gözü, kulağı, kalbi, hayali, fikri gibi cihazat-ı insaniyeye dahi bir nevi oruç tutturmaktır. Yani, muharremattan, mâlâyâniyattan çekmek ve herbirisine mahsus ubûdiyete sevk etmektir.

Meselâ, dilini yalandan, gıybetten ve galiz tabirlerden ayırmakla ona oruç tutturmak; ve o lisanı, tilâvet-i Kur’ân ve zikir ve tesbih ve salâvat ve istiğfar gibi şeylerle meşgul etmek; meselâ gözünü nâmahreme bakmaktan ve kulağını fena şeyleri işitmekten men edip, gözünü ibrete ve kulağını hak söz ve Kur’ân dinlemeye sarf etmek gibi, sair cihazata da bir nevi oruç tutturmaktır. Zaten mide en büyük bir fabrika olduğu için, oruçla ona tatil-i eşgal ettirilse, başka küçük destgâhlar kolayca ona ittibâ ettirilebilir. ”