Sabır Ve Tevekkül

Allah kimi hangi gönüle yerleştireceğini çok iyi bilendir. Bugün ki aşksızlığın seni karamsarlığa sevk etmesin. Muhakkak sabrın sonundaki selametin gelecektir. Yeter ki tevekkül et ve sabret. Rabbimiz Allah c. c kendisine tevekkül edene şüphesiz kafidir.
O ki İbrahim Aleyhisselamın ateşini söndürmeden, o ateşi serin ve selameti kılan Allahtır.
O ki Yûnus Aleyhisselamı bir balığın karnında yaşatan Allahtır.
O ki Musa Aleyhisselama denizleri yarıp yol açan Allahtır.
O ki bizleri yoktan var eden Allahtır.
Yeter ki, ümitsiz olmayıp, sabredenlerden olalım dostlar.
İnsan toprağın altından define çıkarırken bir kazma vuracak kadar defineye yaklaşıp. O son kazmayı vurmadığı zaman nasıl ki defineye ulaşamazsa. Sabırdan ve tevekkülden ayrılıp, ümitsizliğe düştüğü anda da, defineye ramak kala onu kaybetmiş olur.
Bu yüzden ümitsizlik belasına bir an bile düşmemek gerekir.
Ne diyordu Mevlana Hazretlerimiz;
“Her şey üstüne gelip, seni dayanamayacağın bir noktaya getirdiğinde, sakın vazgeçme! İşte orası kaderinin değişeceği noktadır!”
Rabbim cümlemize hakkı ile sabır ve tevekkül etmeyi nasip etsin.