Sabreden Derviş

Boşuna denmemiş: “sabreden derviş muradına ermiş” diye. Dervişler türlü sıkıntılara katlanarak ALLAH’u Teala’nın rızasını gözetirler. Sıkıntılara, çilelere boyun eğdikleri için dervişlik zordur. Çünkü öyle küçük bir takım sıkıntılar değil, bilakis nefse çok ağır gelen zahmetli işlerde de bulunurlarmış. Yani Dervişliğin sırrı, yaptığın iş ne olursa olsun Allah razı ise yapacaksın. Zaten gerisi O’nun emrindedir. Şu cihanda derviş olmak isteyen vardır elbet. Ama biz işin derviş olma kısmına değil de, derviş ahlakını elde etmeye bakıyoruz. Dervişler acıyı, bal etmişler kendilerine. Şöyle bakıyorum da zehir gibi hayat yaşayanlar var. Küçük bir sıkıntı bile hayatı zehir edebiliyor. Bakış açısı ya bu! Biz bu dünyadan; dervişler ahiretten bakıyorlar olaya.. o zaman kafamızı, kalbimizi bizde ahirete çevirelim. O zaman ballı şerbete çevirebiliriz belki zehirli suları. Öyle armut piş ağzıma düş olmayacak elbette. Pişmek, yanmak, gülün dikenine katlanmak gerek. Bir de dua, dua etmek gerek. İşte o zaman sabreden derviş olamasa da, muradına erer. Bir derviş gibi vuslata dikensiz güllerle gider.