Sahya

Gecenin soğuğu bir sızı bırakıyor kalbime,
Siz bahara sevdalanırken,
Biz ise kışa mecbur kalıyoruz.
Sevgimiz adettendi,
Bırakmak istedik, kaçmak sevgiden.
Gelmeyeceklerin arkasından zayi oldu hayatlarımız,
Düzelir demiştim, bu mevsim geçse kurtulurduk belki.
Bileğe tutmayan pranga, belkide tutmayacak hayaller,
Hepsi bir uzuv gibi bizimleydi.
Söyleyemediğim tüm sözler,
Kadere çöken bir gölge gibi bizimleydi.
Tekkeye küsen dervişler,
Yetim hakkı yiyenler,
Hepsinde firavunu kıskandıracak pişmanlık,
Vardı elbet hepsinin bir son sözü,
Sevdiğini haykırmaktı , yada bir gitme diyebilmekti.
Son nokta ki pişmanlığı iliklerindeydi hepsinin,
En başında küstüler bu şen şakrak hayata.
Sonrasında Hayat sofrasında bir lokmalık bir hüzün,
Kırık kalbimiz zırh gibi koruyor bizi.
Beş boğazlık eve giren bir asgari ücret,
Yetmiyordu bize, yetmiyordu bu gökyüzü bize.
Gece olur unutulur güneşin değeri,
Bu savaşların harareti çözülür gider belki.
Sevdamız tüm isyankarlığı ile kafa tutar bu metropollere,
Eski duvara yazılmış ismin,
Boş bir müsveddeye yazılmış şiirin,
Yada Yıpranmış bir gönül,
Unutmaz şehirlerden büyük bu sevdayı.