Savaşım Ve Gecenin Gölgesi

Yorgunum, bunu anlatacak ne halim ne de mecalim var. Zamanla geçmesi gereken yaralar, zamanla daha acıtır hale geliyordu;bir yanım çürüyor, bir yanım yok oluyordu. Gecenin simsiyah perdesinin arkasında ansızın benliğimden soyutlanıyor, hayatın gerçekliğine çarpıyordum. Tek başıma bu hayatla mücadele etmek çok zordu. Fakat anlaşılmamak daha çok yoruyordu. Anlatmakta yorucuydu…
Sustukça göğsümde ki kabaran deniz tsunamiye dönüşüyordu ve içimdeki insanları acımasızca boğuyordu. Ama bu savaş sadece içimde gerçekleşiyordu. Sadece içimde son buluyordu gün ağarıncaya kadar. Ta ki tekrar gecenin gölgesi odama düşünceye kadar. Bu süreç böylece tekrarlayıp duruyordu. Bir ben biliyordum bir de içimi bilen biliyordu. Savaşım ve gecenin gölgesi arasında sıkışıp kaldım. Allah’ım beni bana bırakma…

  • Okunma
  • 10 Ekim 2021
  • Günlük
  • WhatsApp Yazı Linkini Kopyala
  • 1

    Ş. Ferhan Akbaş

    @sr-fr-kbs1003