Saye

İçimin en ücra köşelerinde beni hüzünlü izleyişini görüyorum yalnızlığımın
yalnızlık göğüsümde bir serçe
küçük parmağımda bir kafes
soluyorum muamma bir nefes
geç açtım durduramıyorum
nereye gider bu sözler acep
hangi kıyıda dinlenmeye geçer gönlüm
bir garip hal içindeyim
halden hale giren bu kalbim
hangi deruni halde ah bi bilsem..
fıtratım hapse uğramayacak kadar ağır bir imtihanda
yürek desen nafile.
nereye bu gönül..
bir özür kaldı geriye..
amma dilemeye yüzümüz yok şu dünyada
bir cehenennem ateşinde önünü göremeyen bir itfaye
yürüyen bir çiçek ardından seslenirim nereye..
gam çektim içime..
soldum .. gece oldum..
kim kurtarır beni Ey saye