Şekva-i Nefs

Benlik madeni her an törpülenen bir acizin şekva-i nefsidir bu satırlar …
Her nefsi haraketimde biraz daha uzaklaşıyorum Hak’tan ve hakikatten.. enaniyetten sıyrılıp hakikate ermek nasıl bir duygudur, haldir bilemiyorum , şunu biliyorum ki bu halin çok uzaklarındayım..
Ve tam azgın bir nefisle başbaşayım.. ruhumla kavga halindeler her an.. ve ben bu kavganın ortasında kalmışım..
İşte tam bu noktada yürekten gelen dilden süzülen bir dua düşüyor nasibime;
“Allah’ım ! Mevlam ! Rabbim !
Beni nefsimle göz açıp kapayıncaya kadar başbaşa bırakma !.. ”