Sen Benim

Sen benim ismini, resmini, cismini ve varlığını dahi bilmeden hayran olduğumsun.

Sen benim geçmişten geleceğe olan ümit dolu, sabırla karışık inancım, neşemsim.

Sen benim yokluğuna dahi bunca kelam edilenim, varlığın ile kendime geleceğim güne hasretimsin.

Öyle kuvvetli bir meftunluk mevcut ki yüreğimde, daha tanışmadan bu kadar kuvvetli bağ ile bağlandığımsın.

Sen benim, daha kendin dahi ortada yok iken, sana nasıl gönül verdiğimi bilmen için, satır satır yazdığımsın.

Sen benim, hiç bilmediğim yüzünü görünce, kalbimin neşe ile dolduğu, özümü bulduğumsun.

Sen benim, eksik halim ile, tamamlanmaya çalıştığım, eksikliğimdeki ifade edilemeyen duygularımsın.

Sen benim, daha kokunu bile almadan, buram buram kokan miski amberimsin.

Sen benim, daha işitmeden dahi, huzuru yüreğime ilmek ilmek nakşeden en duyulası sesimsin.

Sen benim, daha düğümü atılmamış, kördüğümümsün.

Hiç görmeden dahi vurulduğum gözlerin, bakmalara doyamadığım dünyadaki cennetimdir.

Sen benim hunharca kendimi kurtarmaya çalıştığım dünya sürgünümden, beratımsın.

Sen benim, bugünlerden yarınlara uzanan özlemim, özledikçe özlenenimsin.

Sen benim yazmaya başlayınca, koyamadığım nokta, sonu gelmeyen cümlelerimsin.

Sen benim baktıkça sustuğum, suktukça baktığımsın.

Sen benim etrafında pervane misali döndüğüm, başa sarmaktan keyif aldığım kısır döngümsün.